Şiir Yazmak

Şiir yazmak için şuan yeterli ruh haline sahibim. Kişisel donanımımın da yeterli olduğun düşünüyorum. Ama gel gör ki tek bir mısra bile yazamıyorum.

Şairlere büyük saygı duyuyorum. İnsanların duygularını ifade etmekte başvurdukları gücün bir şairin şiiri olması ne büyük bir histir. Büyük duyguları, hisleri birkaç kelimeyi bir araya getirerek müthiş ifade edebilmek ne büyük bir beceri.

Babam şairdi. Geçen sene kaybettik babamı. Bir kelime için aylarca çalıştığını bilirim. Ya baba derdim… Sen de neden herkesin anlayacağı, düz bir şekilde şiirlerini yazmıyorsun?”. Neden şiirlerin için oturup deliler gibi düşünmemiz gerek? Babam rakısından bir yudum aldıktan sonra verdiği şu cevabı hiç unutmadım. “ben kendim için yazıyorum, kimin ne düşündüğünün benim için bir önemi yok”.

İster Orhan Veli gibi, Can Yücel gibi direk anlatılmak isteneni anla, ister ikinci yeniler gibi şiirin üzerinde otur düşün… Şiir yazmak edebiyatın en zor alanıdır bana göre.

Gece gece şiirden gözüktüler bana. Babamı da andım. Babamın bir şiirini burada paylaşmazsam olmaz. Nurlar içinde uyusun…

MEKTUP

Parmaklarım oluyorsun sökük eldivenlerimde

Buzdan dağlara tırmandığımız zaman

Haberin yok üşür gibi ısınıyorum

Göğüslerinden vurulmuş bir kardan adamın

Beyazı kanıyor içimde

Donmuş nehirler gibi haritalarda yok

Uzun bir beyaz olduk beni hatırla